SAMAÍN

 

VIII CONCURSO DE RELATOS MUSEO LISTE.

 

OLGA TOKARCZUK. RECURSOS PARA A HORA DE LER.

 

Louise Glück gana o premio Nobel de Literatura 2020

Tras un par de anos un tanto irregulares, coa suspensión do galardón en 2018 por varios escándalos e a entrega por partida dobre o ano pasado, esta edición do Nobel de Literatura recupera o seu formato habitual, a pesar de que por causa do coronavirus non poderá celebrarse a tradicional cerimonia de entrega. Así, a poeta estadounidense Louise Glück, a gañadora deste ano, recibirá en decembro no seu país un premio que o xurado da Academia sueca outórgalle por «a súa inconfundible voz poética que con austera beleza fai universal a existencia individual».

 

 

A poeta estadounidense Louise Glück naceu en 1943 en Nova York e vive en Cambridge, Massachusetts. Á parte dos seus escritos, é profesora de inglés na Universidade de Yale, New Haven, Connecticut. Debutou en 1968 con Firstborn e pronto foi aclamada como unha dos poetas máis destacadas da literatura contemporánea estadounidense. Recibiu varios premios de prestixio, entre eles o Pulitzer 1993 e o National Book Award en 2014.

Entre as súas publicacións destacan doce poemarios e algúns volumes de ensaios sobre poesía. Todos se caracterizan pola procura de claridade. A infancia e a vida familiar, a estreita relación con pais e irmáns, é unha temática que seguiu sendo central para ela.  Glück busca o universal, e niso inspírase nos mitos e motivos clásicos, presentes na maioría das súas obras, máscaras dun eu en transformación, tan persoal como universalmente válido.

Algúns dos seus libros son:

•  VITA NOVA, poemario escrito en 1999 no que a escritora celebra as incertezas dos mozos, centrándose na nenez, apoiada de recursos clásicos como os mitos para plasmar incribles versos sobre amores imposibles e inocencia.

•  EL IRIS SALVAJE, un libro de poesía de 1992 co que Louise  Glück recibiu o premio Pulitzer en 1993.  

• AARAT. Trátase dun poemario no que  Glück retrata as paixóns máis íntimas e dolorosas do ser humano como o rexeitamento, e co que texto a texto conta unha historia.  

Louise Glück escribiu poemas tan belos coma este:

Amante de las flores

En nuestra familia, todos aman las flores.
Por eso las tumbas nos parecen tan extrañas:
sin flores, sólo herméticas fincas de hierba
con placas de granito en el centro:
las inscripciones suaves, la leve hondura de las letras
llena de mugre algunas veces…
Para limpiarlas, hay que usar el pañuelo.

Pero en mi hermana, la cosa es distinta:
una obsesión. Los domingos se sienta en el porche de mi madre
a leer catálogos. Cada otoño, siembra bulbos junto a los escalones de
ladrillo.
Cada primavera, espera las flores.
Nadie discute por los gastos. Se sobreentiende
que es mi madre quien paga; después de todo,
es su jardín y cada flor
es para mi padre. Ambas ven
la casa como su auténtica tumba.

No todo prospera en Long Island.
El verano es, a veces, muy caluroso,
y a veces, un aguacero echa por tierra las flores.
Así murieron las amapolas, en un día tan sólo,
eran tan frágiles…

 

ATA SEMPRE QUINO

 

 

 

Grazas Quino por regalarnos tantos personaxes, pola túa bondade, por facer do mundo un lugar moito máis habitable, por enchernos de tenrura, por sacarnos tantos sorrisos, por elevar as mulleres ó pedestal que merecen, pola túa crítica construtiva, polo sarcasmo intelixente, por poñer unha Mafalda nas nosas vidas...Grazas por tanto. Os xenios nunca morren, quédannos os teus fillos animados, voltaremos ás túas viñetas unha e mil veces, para tratar de comprender mellor o que acontece no planeta.

 

 

 

 

 " PAREN O MUNDO QUE ME QUERO BAIXAR"