venres, 14 de maio de 2021

LETRAS GALEGAS 21: XELA ARIAS.

   
Xela Arias, a poeta rebelde que derrubou convencións para construír a súa independencia.
 
 

 

Compártome
Sei que no lonxe das parábolas das frases
Cortadas e os puntos a parte son só
Medos escorrentados polo teu corpo
Soberano dunha idea poderosa que
Tal vez suceda e eu non saiba quen es ti
Cando te agardo.

—Xela Arias, Denuncia do equilibrio (1986, Xerais).

 
 
 
 

Dei volta e preferín
beber
pola cidade adiante, nas horas á noite,
mentres ti morres cando dormes.

—Xela Arias, Tigres coma cabalos (1990, Xerais).

 

 





 
  Deuse a coñecer en 1986 con 'Denuncia do equilibrio', finalista do Premio Losada Diéguez. Tamén foi finalista do Premio Esquío con ' Lili sen pistolas', un libro que aínda hoxe permanece inédito. Posteriormente publicou 'Tigres coma cabalos' (1990), 'Darío a diario' (1996) e ' Intempériome' (2003). Ademais, participou en libros colectivos como 'Palabra de muller' (1992), 'Rosalía na palabra de once poetas galegas' (1997) e ' Daquelas que cantan' (Fundación Rosalía de Castro, 2000).  


DARÍO A DIARIO

Darío a diario.

Invasión que se me convén fantástica.

Invasión sen ocasión.

Invadíuseme a vida de cueiros e biberóns,

de roupiñas pequenas e xoguetes de colores,

de risas, choros,agarimos,agarimos.

Darío a diario.

A túa man ocupa un cuarto da miña xigante,

por iso detesto un pouco tantas palabras.

Todas para ti, ¡son a raíña parlante!,

¡emperatriz de sons guturais en diante!

Tódolos bebés son tu e ningún coma ti.

Tódolos nenos son tu e ningún coma ti.

Tódolos adolescentes son tu e ningún coma ti.

Tódolos mozos son tu e ningún coma ti.

Tódolos anciáns son tu e ningún coma ti.

Tódalas nais son eu e todas,coma min, saben que es único.

 





Ningún comentario:

Publicar un comentario